Resurs jest projektowanym bezpiecznym okresem użytkowania urządzeń transportu bliskiego (UTB). Określa on liczbę cykli pracy dla konstrukcji stalowych oraz liczbę godzin dla mechanizmów w zharmonizowanym okresie eksploatacji z nominalnym obciążeniem. Sprawdź, jak obliczyć resurs oraz w jaki sposób UTB go osiągają.
Resurs jest projektowanym bezpiecznym okresem użytkowania urządzeń transportu bliskiego (UTB). Określa on liczbę cykli pracy dla konstrukcji stalowych oraz liczbę godzin dla mechanizmów w zharmonizowanym okresie eksploatacji z nominalnym obciążeniem. Sprawdź, jak obliczyć resurs oraz w jaki sposób UTB go osiągają.
W jaki sposób obliczyć resurs?
Oszacowanie stopnia wykorzystania resursu przez urządzenie transportu bliskiego jest obligatoryjne w stosunku do wszystkich UTB podlegających dozorowi technicznemu realizowanemu przez Urząd Dozoru Technicznego.
Projektowany okres żywotności konstrukcji oraz mechanizmów dźwignic obliczany jest na podstawie normy ISO 12482-2014 oraz trzech norm PN: PN-ISO 4301-5, PN-ISO 4306-1 i PN-ISO 4301-1. Proces obliczania resursu UTB jest skomplikowany, a podczas szacunków uwzględniane jest wiele zmiennych wpływających na finalny wynik.
Przykładowo: mechanizmy mogą należeć do innych grup natężeń pracy, co wpływa na ich żywotność, a resurs konstrukcji uzależniony jest m.in. przenoszonego obciążenia. Poza tym na projektowany bezpieczny okres użytkowania UTB wpływają również wszelkie poczynione modyfikacje i modernizacje. Danych, które pozwalają na obliczenie resursu, należy szukać w tablicach znamionowych, deklaracjach oraz dokumentacji technicznej, świadectwach czy certyfikatach.
Należy także uwzględnić widmo obciążenia czy liczbę cykli na godzinę i liczbę godzin pracy w skali dnia i roku. Niektóre bardziej zaawansowane technologicznie dźwignice wyposażone są w rejestratory widma obciążenia i czasu pracy, co ułatwia oszacowanie resursu przez eksploatującego.
Projektowany bezpieczny okres użytkowania – jak UTB go osiągają?
Projektowany bezpieczny okres użytkowania urządzeń transportu bliskiego jest możliwy do oszacowania nie tylko przez rejestrowanie historycznych parametrów eksploatacji w ramach widma obciążenia, ale także poprzez określenie momentu, w którym urządzenie wymaga przeglądu oraz działań serwisowych.
Odpowiednie określenie tego momentu pozwala na ograniczenie kosztów utrzymania oraz kosztów związanych z awariami i usterkami. Poza tym prawidłowe oszacowanie terminu, w którym konieczne jest przeprowadzenie serwisu jeszcze przed wystąpieniem usterki, zwiększa żywotność dźwignicy i zapewnia, że będzie ona w ruchu przez możliwie długi okres. Należy pamiętać, że najbardziej eksploatowanym elementem każdej dźwignicy jest mechanizm podnoszenia. Z tego względu jego resurs jest najszybciej wykorzystywany.
Jeżeli resurs UTB nie jest możliwy do określenia na podstawie posiadanych danych, możliwe jest przyjęcie pewnych uproszczonych założeń dla każdego urządzenia transportu bliskiego z osobna. Założenia te wynikają bezpośrednio z normy DIN 15018. Przykładowo: dla żurawi samojezdnych wykorzystanie resursu ustala się po przepracowaniu 30-200 tys. cykli. Dla podestów ruchomych – zgodnie z normą DIN 15018 – jest to 40-100 tys. cykli roboczych. Niemniej, tak ogólne określenie projektowanego bezpiecznego czasu eksploatacji nie jest wystarczające do zapewnienia dźwignicom możliwie długiej żywotności i do uniknięcia ryzyka powstania usterek związanych z nadmierną eksploatacją elementów i mechanizmów roboczych.
Dodaj komentarz